Een toog vol lokale lekkernijen

Think global, buy local: Gullegem meets Werchter Boutique

17/07/2018 - 12:48

"Ik zie een Facebookpost passeren op mijn tijdslijn. Een klantje van me moedigt haar vriendinnen aan om samen naar Werchter Boutique te gaan. Ik pik er vrij snel op in via privébericht, dat ik gerust wil een busje inleggen vanuit Den Osse. Lijkt me wel een leuk idee. Een bus vol vrouwen die gaat kijken naar Bruno Mars. Aan oestrogeen geen gebrek, me dunkt! Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus? Nope! Not over here! De vrouwen gaan naar Mars, Bruno Mars." - een story van Nele Verweirder

Werchter Boutique, here we come!Busje komt zo.Een bar vol lokale lekkernijenEen bar vol lokale lekkernijenBruno MarsBakker Nico - GullegemD'Hoeve - GullegemDe Natuurhoeve - GullegemSlagerij Ignace - GullegemSlagerij Debo - Vereecke  /  GullegemBoord en gebak De Marez - Gullegem

THINK GLOBAL - BUY LOCAL.
Werchter Boutique edition - 16 juni 2018.


3 november 2017: een plan

3 dagen na dat privéberichtje is dat 1 klein busje veranderd in 2 grote bussen en ik beslis in een moment van laaiend enthousiasme dat ik gerust die dolgedraaide coole wijven wil voorzien van een ontbijtbrunch voor ze hun stembanden aan flarden zullen scanderen bij het zien van hun hedendaagse Funk-god.

_______________________________

11 juni 2018: de mise-en-place...

De maanden vliegen voorbij en dan is het plots maandag 11 juni. Nog 5 dagen en het is bingo. Ik zou toch beter eens in gang schieten of die 80 vrouwkes zetten aan met een lege maag en dit kan uiteraard niet de bedoeling zijn.

Als zelfstandige, met ons gat op Gullegem Platse, lijkt het me vrij logisch om mijn buren te laten mee profiteren van dit evenement. En gezien het leven er eentje is van geven en nemen, overloop ik in mijn hoofd wie hier klant is en wie bij deze een “return-the-favor” verdient.

De bakkers splitsen we op. Chocoladekoeken en croissants van bakker Nico, niet dat Leen en Nico zo vaak hier de deur platlopen, maar zoonlief Maxime des te meer! Pistolets & Stokbrood van De Marez. Ook geen klanten maar nieuwe starters onder mekaar, we snappen mekaar wel. Bakker Stefaan aan de overkant was in jaarlijks verlof, anders hadden we daar zeker ook iets gehaald, zodat de koek schoon verdeeld zou geweest zijn.

Kaas en hesp bij Vereecke. Charlotte reken ik persoonlijk tot mijn eigenste vriendenkring, vader en moeder maken er steevast de gewoonte van de zondagavond zich bij te voegen aan de lage tafeltjes bij andere vaste waarden, Luc & Elsie en Patrick & Carine.

Fruitsla vanuit D’Hoeve. Omdat de KLJ, waar dochter Caroline jarenlang mee op zwier was, een ferme klantje was in de beginjaren van Den Osse. En hoewel ik daar toen persoonlijk niks mee te maken had, just doing my job at 16, nostalgie en traditie is iets wat we maar al te graag proberen in eer te houden.

Yoghurt van De Natuurhoeve. Hier geldt dezelfde insteek als Bakker Nico. Vader en moeder komen dan misschien wel niet eeuwig veel binnen, Louise komt des te meer eens haar beentjes strekken als haar vriendjes uit de Chiro een plaatje moeten draaien. En zalm van Den Aldi. Tot zover nog geen zalmkwekerij in Gullegem, en De Westhinder werd ondertussen vervangen door een niet te versmaden Italiaanse traiteurzaak/restaurant, Da Romeo.

Fruitsap en cava van Dranken Pauwels, onze vaste leverancier en wat mij betreft, een topkerel. Fantastische service keer op keer, vriendelijke bediening houdt ie hoog in het vaandel en bovenal mens onder de mensen. En niet te vergeten, gedomicilieerd te Gullegem. Dikke knipoog naar Dominique!

En de koffie, die komt van Grootmoeders. Toen Patrick hier binnenkwam voor de eerste maal toen ik de keet had overgenomen, had ik letterlijk 2 weken ervoor mijn krabbel gezet onder de verlenging van het contract bij Miko koffie. Ik beloofde hem toen echter, als het contract af zou lopen 5 jaar later, we mekaar wel zouden horen.
Vrouw van mijn woord. 5 jaar later werd Miko ingeruild voor Grootmoeders Koffie. Cheers to that!

_______________________________

16 juni 2018: The longest day...

Alles staat op punt tegen vrijdag qua bestellingen, iedereen is verwittigd, de rest is dus aan mij.
Vrijdagnacht wordt geheel onverwacht een behoorlijk late bedoening en als ik om 5u30 afsluit, besef ik maar al te goed dat dit straks zal pieken bij het opstaan om 7u.

7u loopt de wekker af, ik schiet letterlijk het bed uit en start aan mijn boodschappentoer. Iedereen was goed en wel van zijn woord, tegen 8u ben ik terug op post met alle producten, en toveren we de toog om waar 3 uur geleden nog menige pintjes over gingen tot een heuse ontbijtbar!



Het volk stroomt toe om 9u ‘s morgens, ik sta nog wat te waaien na slechts een uurke en een half mijn bed gezien te hebben, maar alles verloopt meer dan uitstekend. Er is voor iedereen voldoende voorzien, de koffiemachine draait op volle toeren, het ene kurk na het andere schiet van de flessen, ik zie blije gezichten in de zaal en buiten op terras. Meer is niet nodig om van ochtendstondig geluk te spreken. Bij de klanten en bij mij.

De busfirma, Demuynck & Vansteelandt, is stipt op tijd, as always. Een firma waar de service altijd onberispelijk is. Drank wordt ingeladen en verdeeld over de 2 bussen.

Adiós Ladies! Jullie gaan ongetwijfeld een topdagje tegemoet. Na een half uurtje opkuis, steek ik nog snel de straat over met een potje koffie richting Kip aan ‘t Spit (de machine was nu toch al op gang) naar mijn allerliefste buurman Ignace voor nog een korte vertelling over de reeds gepasseerde voormiddag.

Ik klok af in bed om 11u30 en probeer nog wat bij te slapen vooraleer de “echte” werkdag op gang komt.

De hele dag krijg ik meldingen van een groep op Whatsapp. De groep Boutique ontstaat en ik kan mooi hun hele dag meevolgen aan de hand van foto’s, bestellingen voor het frietkot die doorgegeven worden via die groep enzovoort. Na een bepaald uur valt het gesprek wat stil, en dan valt het me te binnen. The guy with his uptown funk zal zijn hitjes aan mekaar aan het rijven zijn en hun gsm aandacht is bij deze verslapt tot een minimum.

2u ‘s nachts. Een bericht volgt dat ze net goed en wel vertrokken zijn met de bus terug richting Osse. Om 3u loopt het café behoorlijk leeg, maar ik mag niet plooien, de keet moet openblijven tot de bus terug is. Ze landen net iets na vieren. Er komt niemand meer binnen. Ze waren waarschijnlijk allemaal ferm afgepeigerd na een dagje festival, but hey, ze hadden tenminste de kans om nog binnen te waaien. Ik was stiekem toch ook niet miscontent dat niemand meer binnenkwam.
Met nog 2 koffietjes te geven aan de chauffeurs, en de laatste vaste klanten te bedienen, vinken we 24 uur later af, om 7u ‘s morgens.


Wat is de conclusie na zo’n ferm gevulde dag?

Dat het belangrijk is om de lokale economie mee te ondersteunen. Mensen die durven risico’s nemen, die durven ondernemen en zorgen voor welvaart en tewerkstelling, verdienen een duwtje in de rug. En wat is het leuk om die wisselwerking tussen de handelaars onderling te ervaren.

Steeds vaker verdwijnen slagers, bakkers .. uit dorpskernen omdat de concurrentie met e-commerce en grote warenhuisketens een ware killer kan zijn voor de dagelijkse inkomsten van de detailhandelaars. Gelukkig is het hier nog zover niet. Gullegem leeft, maar we moeten met z’n allen aan dezelfde kar trekken.

Een centraal plein maakt het geheel van kort op mekaar liggende detailhandel enkel maar aantrekkelijker. En dit is toch niet onaardig gelukt met de heraanleg die we zopas achter de rug hebben in de maanden maart en april.

Het dorpsgevoel is naar mijn bescheiden mening sterker dan tevoren. Door het feit dat er meer plaats is op de voetpaden, stoppen de mensen ook vaker om tegen elkaar een praatje te slaan. De uitstraling en de zichtbaarheid van het handelscentrum werd verbeterd, het spiksplinternieuwe zitbankje maakte het geheel wat catchier en hipper.

Iedereen die hier nu langskomt, kijkt uit op een mooi vernieuwd Gullegem. Een Gullegem waar - net zoals in elke andere gemeente - meningen verdeeld zijn van “Waarom niet verkeersvrij” tot “Waarom moet al de parking hier weg”? En waar iedereen récht heeft op die mening. Ook op Facebookpagina's à la 'Gullegemse blokken maken brokken', waar theorieën circuleren en namen door het slijk worden gehaald. Als het de jouwe is, is dat geen pretje. Zéker niet als het ook nog eens op basis van een vals gerucht gebeurt. Hééft Den Osse nu een iets groter terras? Ja. Was dat de reden voor de heraanleg van het kruispunt? Het is er hoogstens een mooi gevolg van. De reden waarom het werd heraangelegd zie je elke keer dat je er passeert. Het is mooier, het is veiliger. En het verbindt de mensen. De hele discussie op die pagina is intussen allang verstomd. Much ado about nothing.

Durf vooruit te denken.

Durf samen te denken.

En onderneem samen.

____________________________

Nele Verweirder​, Den Osse

Kandidaat gemeenteraadsverkiezingen 14 oktober

Ziet onze lokale handel graag.